Η ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ
Η ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ
ΚΑΙ Η ΕΦΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑ.
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΩΣ : Οι παλαιότεροι στον τόπο μας ( περιοχή Μιραμβέλλου ) έχουμε προλάβει ώς κύριες παραγωγικές δενδροκαλλιέργειες εκτός την ελαιοκαλλιέργεια , την καλλιέργεια της χαρουπιάς , της αμυγδαλιάς και λιγότερο του αμπελιού. Για διάφορους λόγους ,ουσιαστικά κρίθηκαν οικονομικά ασύμφορες,και γιαυτό εγκαταλείφθηκαν καταρχήν η καλλιέργεια της χαρουπιάς αργότερα της αμυγδαλιάς και πιο πρόσφατα του αμπελιού. Τα δε δένδρα χαρουπιάς και αμυγδαλιάς κόπηκαν και χρησιμοποιήθηκαν ώς καυσόξυλα. Μάλιστα πρόσφατα έμαθα από τον πατέρα μου ότι ο λόγος εγκατάλειψης της χαρουπιάς ήταν οι ιδιαίτερα χαμηλές ποσότητες καρπού που έδιναν τα δένδρα μετά τούς πρώτους ψεκασμούς των ελαιόδεντρων με ελικόπτερα για την καταπολέμηση του δάκου. Προφανώς σκότωσαν κάποιους μικροοργανισμούς ωφέλιμους στην καρπόδεση του δένδρου. Μόλις τα τελευταία χρόνια βλέπουμε επανάκαμψη στις παραγωγές στις χαρουπιές με τη διαφορά ότι τώρα έχουν απομείνει ελάχιστα δένδρα.
ΑΡΑ Η ΕΛΑΙΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ είναι η μόνη ουσιαστικά παραγωγική δενδροκαλλιέργεια που έχει απομείνει στον τόπο μας . Βέβαια και εκείνη πάλι για λόγους οικονομικού συμφέροντος τα τελευταία χρόνια όλο και φθίνει. Μάλιστα και εδώ όπως και στην χαρουπιά έχουμε καρατόμηση για καυσόξυλα. Έτσι βλέπουμε υπερωνόβια δένδρα ελιάς μεγαλύτερα των χιλίων ετών και κάποιες φορές περισσότερο των δύο χιλιάδων ετών να κόβονται και να χρησιμοποιούνται ώς καυσόξυλα. Στο μετόχι μου έχω μια ελιά και την οποία εκτίμησε ειδικός ότι έχει ζήσει τουλάχιστο 1750 χρόνια και λίγο έλειψε να καρατομηθεί και να χρησιμοποιηθεί ώς καυσόξυλα.
ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΤΑΡΧΗΝ Να βρεθεί τρόπος για να συνεχιστεί απρόσκοπτα η καλλιέργεια της ελιάς στον τόπο μας
Πολύ δε περισσότερο που είναι η μόνη δενδροκαλλιέργεια που μας έχει απομείνει. Βλέπω τις εγκαταλειμμένες ελιές και συλλογίζομαι πόσες και πόσες γενιές έχουν θρέψει πόσες και πόσες γενιές έχουν σπουδάσει από την καλλιέργεια τους και με την πρώτη ευκαιρία τις εγκαταλείψαμε στο βωμό του εύκολου κέρδους του τουρισμού. Θυμάμαι σε μια συνέντευξη του τον μακαρίτη πλέον πρώην πρωθυπουργό της Ελλάδας Γεώργιο Ράλλη να λέει ότι κάθε χρόνο πήγαινε στην ιδιαίτερη του πατρίδα και μάζευε ο ίδιος το λάδι που θα κατανάλωνε αυτός και η οικογένεια του. Μάλιστα την ωραία αυτή συνήθεια δεν εγκατέλειψε ακόμη και στα χρόνια που ήταν πρωθυπουργός της χώρας μας.
Γράφω τούτο για την αντίθεση που έχει με αρκετούς μικρότερους ή ακόμα περισσότερο μεγαλύτερους σε ηλικία να αποστρέφονται πλήρως την καλλιέργεια της ελιάς παρότι έζησαν και μεγάλωσαν σε ένα τέτοιο περιβάλλον όχι μόνο κατάφυτο με δένδρα ελιάς αλλά προπαντός πολιτισμού της ελιάς.
ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ
Βέβαια τα λόγια περί πολιτισμού της ελιάς κ.λ.π. είναι ωραία πλην του ότι εάν δεν υπάρξει οικονομικό ενδιαφέρον από την καλλιέργεια της ελιάς προφανώς θα εγκαταλειφθεί. Επίσης τα τελευταία χρόνια γνωρίσαμε μια συνεχή απαξίωση της τιμής του ελαιόλαδου ,εκτός της τελευταίας χρονιάς , όπου και οι ελαιοπαραγωγοί χρειάστηκαν να αγοράσουν λάδι δηλαδή δώρο άδωρον. Σε συνδυασμό δε με τα υψηλά εργατικά , εάν βέβαια βρεθούν εργάτες και τα υψηλά κόστη για υλικά θρέψης και υγείας των δένδρων να δημιουργούν συνθήκες εγκατάλειψης της καλλιέργειες.
Προσωπικά έχω ξαναγράψει για το θέμα τούτο , θεωρώ δε ώς μοναδική λύση την δημιουργία εξαιρετικής ποιότητας ελαιολάδου με πολύ καλή τιμή παραγωγού π.χ. τα 15 Ευρώ , και βέβαια όχι μόνο σαυτά τα χρόνια έλλειψης ελα
ιολάδου αλλά γενικώς. Εάν κάποιοι επιμένουν ότι οι τιμές αυτές είναι ακατόρθωτες απλά θα τους πω ότι αρκετοί παραγωγοί το πράττουν ήδη ακόμη και με πολύ υψηλότερες τιμές όχι μόνο στο εξωτερικό αλλά και εδώ στον τόπο μας.
Η ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ Φαίνεται τα τελευταία δύο χρόνια να είναι υπεύθυνη για τις μικρές αποδόσεις των ελαιόδεντρων. Νομίζω θα είμαστε περισσότερο ακριβείς να μιλούσαμε για ξηρασία παρά για κλιματική κρίση ή κλιματική αλλαγή. Το λέω τούτο επειδή κανένας δεν θα αμφισβητήσει την ξηρασία αλλά είναι κάποιοι που θεωρούν ότι δεν έχουμε κλιματική κρίση. Η ξηρασία λοιπόν των τελευταίων ετών και που αναμφισβήτητα υπάρχει έχει δημιουργήσει τις μικρές έως ανύπαρκτες παραγωγές ελαιόλαδου.
ΑΛΛΩΣΤΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ
Απαιτείτε αρκετό νερό κατά τούς Χειμερινούς – Ανοιξιάτικους μήνες Ιανουάριο μέχρι και τον μισό Ιούνιο με εξαίρεση ένα μήνα κατά το στάδιο της ανθοφορίας. Το καλοκαίρι δεν έχει ανάγκη από πότισμα η ελιά. Ίσως μια ελάχιστη ποσότητα για συντήρηση ειδικά εάν την έχουμε συνηθίσει στο καλοκαιρινό πότισμα. Εάν υπάρχει διαθέσιμο νερό τον Σεπτέμβριο επίσης είναι καλοδεχούμενο. Αυτά δεν τα λέω εγώ τα λένε οι επιστήμονες που έχουν ασχοληθεί επισταμένως με την φυσιολογία του δένδρου της ελιάς. Δυστυχώς τα μαθαίνουμε πολύ καθυστερημένα. Δεν πειράζει όμως κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Τα μαθαίνουμε όμως και από τούς παλιούς καλλιεργητές. Μου έλεγε ο πατέρας μου ότι στο χωργιό μας τον Κρούστα όταν ήταν καλοχρονιές και εννοεί ώς τέτοιες τις χρονιές που είχαν πολλά νερά και ακόμη καλύτερα πολλά χιόνια πώς οι ελιές την επόμενη χρονιά είχαν πολύ μεγάλες παραγωγές. Έτσι εξηγείται και γιατί στο χωργιό μου τότε ενώ πριν 60 , 70 χρόνια είχαν πολύ λιγότερα δένδρα είχαν χρονιές με πολύ μεγαλύτερες παραγωγές από τις σημερινές με πολλαπλάσια δένδρα.
Γενικώς τα χρόνια τούτα ο Θεούλης έριχνε πολύ περισσότερο νερό.
Επίσης σκέφτομαι ότι για χιλιάδες – χιλιάδες χρόνια η ελιά ποτιζότανε μόνο από το νερό του Χειμώνα .Μόνο τα τελευταία 50 χρόνια προσπαθούμε να αλλάξουμε το μοντέλο και να ποτίζουμε το καλοκαίρι. Θέλω να πώ ότι στο DNA της ελιάς έχει περάσει ότι θα ποτίζεται μόνο το χειμώνα.
Η ΛΥΣΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΗ ……..
Εάν όντως είναι τα πράγματα όπως τα περιγράφουμε παραπάνω Τότε η λύση είναι απλή. Θα ποτίζουμε τον χειμώνα τα δένδρα , όταν φυσικά έχει βρέξει λίγο και έτσι θα μετατρέπουμε και τις κακοχρονιές σε καλοχρονιές. Άλλωστε στα περισσότερα χωργιά τον χειμώνα έχουμε άφθονα νερά. Στο χωργιό μου τον Κρούστα για παράδειγμα ενώ το καλοκαίρι δεν έχουμε νερό να πιούμε τον χειμώνα έχουμε άπειρο και αφού μέχρι σήμερα δεν το χρησιμοποιούμε να πηγαίνει την γνωστή διαδρομή : Ργυάκι , ποτάμι , θάλασσα.
Άλλωστε τα νερά τούτα επειδή είναι τρεχούμενα (και όχι αντλούμενα ) έχουν χαμηλό κόστος διαχείρισης .
Τούτο ώς συλλογιστική έχουν αρχίσει να το αντιλαμβάνονται τα τελευταία χρόνια και κάποιοι λίγοι καλλιεργητές.
Προχθές ήμουνα στη Ζάκρο στο χωργιό της γυναίκας μου. Και ενώ ερχόμαστε με μια μικρή παραγωγή σε ελιές πέρυσι – φέτος έχουμε παταγώδη αποτυχία ( Αναφέρομαι για όλο το χωργιό ). Όλα αυτά φυσικά λόγω μικρής βροχόπτωσης σε δεύτερη συνεχόμενη χρονιά.
Μου είπαν δε ότι οι μοναδικοί που είχαν πάει καλά σε καρπόδεση φέτος ήταν όσοι πότιζαν τις ελιές τον Χειμώνα – Άνοιξη.
Στο πνεύμα τούτο ξεκίνησα ένα πείραμα στον Κρούστα πέρυσι. Πότιζα ένα χωράφι με 50 ελαιόδενδρα τον χειμώνα, άνοιξη. Από Ιανουάριο μέχρι Μάιο . Δηλαδή πέρυσι και φέτος .Τα αποτελέσματα πέρυσι πρώτη χρονιά ήταν θεαματικά. Ενώ ερχόταν από καλή βεντέμα και είχαν καταπονηθεί τα δένδρα μέσα σε δυό βδομάδες άρχισαν να πρασινίζουν ξανά και να συνέρχονται. Όσοι τα είχαν δεί πρίν και μετά δεν πίστευαν στα μάτια τους. Μάλιστα δυό άνθρωποι που με βοήθησαν να στήσω το δίκτυο βλέποντας το καλό αποτέλεσμα το έστησαν και οι ίδιοι στα χωργιά τους με εξίσου καλό αποτέλεσμα. Φέτος είχα κάποιο τεχνικό θέμα και το πότισμα δεν έγινε όπως έπρεπε. Παρόλα αυτά σε γενικές γραμμές και φέτος δεδομένης της συνεχόμενης ξηρασίας είμαι αρκετά ευχαριστημένος.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΦΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΜΟΥ ΤΟΥ ΗΛΙΑ.
Πριν 7 περίπου χρόνια η Κιβωτός Σπόρων ,μια μικρή ομάδα από Αγιονικολιώτες που προσπαθούσαν να διαδώσουν την οικολογική καλλιέργεια είτε σε δένδρα είτε σε φυτά διοργάνωσε μια συνάντηση –αλληλοενημέρωσης σε θέματα καλλιέργειας της ελιάς. Μάλιστα το είπαμε Σχολείο Οικολογικής Γεωργίας. Στη συνάντηση αυτή μάλιστα πρωτοτυπήσαμε στο ότι αντί να καλέσουμε μεγαλοσχήμονες ομιλητές μίλησε ο καθένας από εμάς από τη δική του εμπειρία. Επίσης είχαμε την καλή πρόνοια , καλέσαμε τον φωτογράφο Αυγουστινάτο και μας κάλυψε αφιλοκερδώς με βίντεο όλη την εκδήλωση καθώς και την ανέβασε στο UTUBE. Ήταν εντυπωσιακό στο πόσο μεγάλη πληροφορία μεταφέρθηκε μέσα σε λίγες ώρες από πράγματα πρακτικά που είχε ανακαλύψει ο καθένας από εμάς και τα προσέφερε στους υπόλοιπους καλλιεργητές. Το βίντεο αυτό υπάρχει ακόμα με αρκετές προβολές ( 113.000 !!! ) και ιδιαίτερα καλά σχόλια. Προσωπικά προτείνω να το δεί ο οποιοσδήποτε ελαιοκαλλιεργητής.
Νομίζω το περισσότερο καινοτόμο απόσα ακούστηκαν ήταν η εφεύρεση του Ηλία Καβουσανού από το Καλό Χωργιό. Παρατήρησε λοιπόν ο Ηλίας ότι δίπλα από το σπίτι της πεθεράς του υπήρχε μια ελιά και η οποία ήταν συνεχώς χωρίς να ποτίζεται ολοζώντανη. Ανακάλυψε δε αργότερα ότι ο λόγος της ζωντάνιας της ήταν οι σταγόνες που έπεφταν από μια διπλανή βρύση η οποία δεν έκλεινε καλά. Δηλαδή μια ελάχιστη ποσότητα νερού που έπεφτε όμως συνεχώς δημιουργούσε ένα δυνατό αποτέλεσμα . Αυτή ήταν ή αρχή. Ψάχτηκε αργότερα και βρήκε τον Ισραηλίτικο σταλάκτη. ( Από τι γνωρίζουμε οι Ισραηλίτες είναι οι μάγοι στην οικονομία του νερού ) οι οποίες έριχναν μια μικρή ποσότητα νερού ( 0.5 Lit ανά ώρα ) και μια αυτοκατασκευή που έφτιαχνε με καλάμι στο τέλος του δικτύου για να ρυθμίζει πόσο ανοικτό ή κλειστό θα είχε το νερό. Το αποτέλεσμα ήταν μαγικό. Χρησιμοποιώντας πολύ λιγότερο νερό στο πότισμα της Ελιάς σε σχέση με τον συμβατικό τρόπο δημιουργούσε ένα μέγιστο αποτέλεσμα και στην καρπόδεση αλλά και στην ανάπτυξη του καρπού και όποτε περνούσες έβλεπες τα δένδρα σε μια άριστη κατάσταση. Επίσης παρατήρησε πώς το δένδρο σε αυτή την κατάσταση έχει πολύ λιγότερες ανάγκες λίπανσης προφανώς επειδή αξιοποιεί λόγω συνεχούς υγρασίας καλύτερα τα υπάρχοντα διαθέσιμα στοιχεία. Μάλιστα δεν σταμάτησε εκεί. Απότι μιλήσαμε πρόσφατα βρήκε τρόπο με ακόμη λιγότερο νερό σε σχέση με τον Ισραηλίτικο σταλάκτη. Πήγα και γώ σε κάποιο χωράφι του με ελιές πρίν 5 περίπου χρόνια . Εντυπωσιάστηκα .Το έστησα σε ένα χωράφι με πορτοκαλιές. Άριστο αποτέλεσμα . Όποτε και να πάω
οι πορτοκαλιές δρόσος. Σταμάτησε και ο πατέρας μου να με παρατηρεί πώς θέλουν περισσότερο νερό οι πορτοκαλιές κάθε φορά που πήγαινε στο χωράφι. Βλέπεις μου λέει τα δένδρα τώρα που τους ρίχνεις περισσότερο νερό ; Ποιο λίγο τους ρίχνω τώρα του απαντώ. Που να το πιστέψει όμως . Μου είπε φέτος ένας γείτονας τι κάνω και είναι σε τόση καλή κατάσταση οι πορτοκαλιές μου. Κάνω το κόλπο του Ηλία του λέω. Έλα να δείς .Ήρθε το είδε από κοντά εντυπωσιάστηκε. Πέρασα πρόσφατα δίπλα από το χωράφι του , έχει και αυτός πορτοκαλιές ,τις είδα αρκετά αλλαγμένες –δρόσος δηλαδή , κοιτάζω πιο προσεκτικά. Α ! Το κόλπο του Ηλία ψέλλισα και προχώρησα. Το έχουν μάθει αρκετοί .Όποιος θέλει να αγοράσει σταγόνες τέτοιες ,που να ξέρει πώς να τις ζητήσει ; Τίς σταγόνες του Ηλία ζητά από τον έμπορο. Και ο έμπορος ξέρει και του φέρνει τις κίτρινες σταγόνες ,τις Ισραηλίτικες δηλαδή!!!
Πέρασε πέρυσι κάποιος γνωστός μου από το χωράφι που βάζω λαχανόκηπο και έχω και τις πορτοκαλιές . Μου λέει : Καλός και ο κήπος
σου αλλά οι πορτοκαλιές σου δεν παίζονται. Τέτοιες πορτοκαλιές δεν έχω δεί σε όλη τη περιφέρεια. Νάναι καλά ο Ηλίας ξαναψέλισσα.
Μάλιστα έχω τοποθετήσει και 2-3 πιατάκια πήλινα και πέφτουν μέσα
σταγόνες νερού –Ιδανικό για να πίνουν πουλάκια , ποντικάκια και όλα
τα έχνη του Θεού αφού έχουμε λαστιχώσει όλα τα νερά για να τα χρησιμοποιήσουμε μόνο εμείς οι άνθρωποι για δική μας χρήση
και έχουμε αποκλείσει όλα τα υπόλοιπα ζώα .
Εάν περάσεις 7 το πρωί από τον κήπο – πορτοκαλιές ,σένα χώρο λιγότερο από ένα στρέμμα μπορεί να φύγουν πάνω από 100 πουλάκια που έχουν πάει για να πιούν νερό . Από τότε που έβαλα τα πήλινα πιατάκια και πίνουν νερό όποτε θέλουν τα ποντικάκια δεν ξανάχα ζημιές με τρυπήματα λαστίχων όπως παλιότερα που δεν έβρισκαν νερό , τρυπούσαν τα λάστιχα συνεχώς και δεν προλάβαινα να τα αλλάζω.
Πρόσθεσα και γώ δυό πράγματα στην εφεύρεση του Ηλία :
Κατάργησα το καλάμι που έβαζε στο τέλος του δικτύου για να ρυθμίσει το άνοιγμα της παροχής και έβαλα ένα ρυθμιστή πίεσης στην αρχή της παροχής .Έτσι έχω πάντα συγκεκριμένη σταθερή πίεση στο δίκτυο με αποτέλεσμα να στάζουν πάντα οι σταλάκτες ανεξαρτήτου πίεσης του δικτύου ,καθώς και να υπάρχουν λιγότερες ζημιές.
Επίσης στήσαμε μια κατασκευή με ηλεκτροβάνα στο σύστημα έτσι ώστε εάν για οποιοδήποτε λόγο σπάσει κάποιο λάστιχο να μπορεί να το αντιληφθεί το σύστημα και να διακόψει την παροχή προκειμένου άσκοπα να τρέχει το νερό. Το σύστημα τούτο ψάχναμε να το βρούμε στην αγορά .Δεν το βρήκαμε όμως ούτε στην Ελληνική αγορά αλλά ούτε αλλού και αποφασίσαμε να το φτιάξουμε. Μάλιστα το έχουμε στήσει και είμαστε στις τελικές δοκιμές. Προχθές δε μου είπε κάποιος μηχανικός ότι υπάρχει και στην Ελληνική αγορά και ότι θα προσπαθήσει να μου το βρεί.
Επίσης κάτι άλλο πολύ σημαντικό είναι ότι δεν χρειάζεται συνεχώς να κλείνουμε και να ανοίγουμε νερά. Το ανοίγεις στην αρχή της περιόδου και το κλείνεις στο τέλος της περιόδου δηλαδή μετά από μερικούς μήνες. Δηλαδή δεν χρειάζεται να απασχολείσαι καθόλου. Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι δεν πρόκειται να πείς εξέχασα το νερό ανοικτό και έφυγε τόσο πολύ και κατά την έννοια του άσκοπου αλλά και για οικονομικούς λόγους όπως όλοι μας την έχουμε πατήσει επανηλημένα.
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΖΑΚΡΟΥ.
Η Ζάκρος είναι ένα μεγάλο χωργιό της Σητείας με εκτεταμένη ελαιοκαλ-λιέργεια . Έχει ένα πρότυπο συνεταιρισμό ελαιοκαλλιεργητών αλλά ένα πιο πρότυπο και υποδειγματικό ΤΟΕΒ. Έχει αρκετά νερά που στην πλειοψηφία τους προέρχονται από φυσικές πηγές και τα λιγότερα από γεωτρήσεις. Βέβαια τα τελευταία , ειδικά τα δύο χρόνια ,λόγω ελάχιστων βροχοπτώσεων είναι πολύ λιγότερα . Τα γνωρίζω τούτα επειδή η γυναίκα μου τυχαίνει να είναι από αυτό το χωργιό καθώς και ότι εκείνη διαθέτει ελαιόφυτα και εκ των πραγμάτων να ασχολούμαστε με την καλλιέργεια τους.
Γνωρίζοντας τώρα και χρόνια την διαδικασία αυτή ποτίσματος , πρότεινα επανηλημένα σε υπεύθυνους του ΤΟΕΒ να εφαρμοστεί χωρίς δυστυχώς να καταφέρω να τους πείσω. Η απάντηση τους ήταν ότι ναι μεν ακούγεται καλά αλλά δεν γίνεται να εφαρμοστεί στη Ζάκρο.
Φέτος κάποιος άλλος καλλιεργητής , ευτυχώς , έπεισε τον ΤΟΕΒ να γίνει μια πειραματική εφαρμογή σε δικό του χωράφι με 4000 ελαιόδενδρα. Τα πρώτα δείγματα απότι μαθαίνω είναι θεαματικά. Με πολύ λιγότερο νερό , το ένα τρίτο περίπου του συμβατικού ποτίσματος ,δημιουργεί μια εικόνα καλύτερης βλάστησης και γενικότερα πολλαπλάσιας παραγωγής.
ΕΑΝ ΗΜΟΥΝΑ ΔΗΜΑΡΧΟΣ , ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΙΑΡΧΗΣ , ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ,
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΠΟΙΟΥ ΤΟΕΒ , ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΠΟΙΟΥ ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΟΥ
ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ κ.λ.π.
Είναι μια φράση που χρησιμοποιούμε συχνά για δηλώσουμε ότι όλοι οι παραπάνω κάτι δεν κάνουν καλά και δηλώνουμε στην συνέχεια τι θα κάναμε εάν είμαστε στην θέση τους ……
Λοιπόν εάν ήμουν κάτι απόλα τα παραπάνω και μάθαινα για την εφεύρεση του Ηλία καταρχήν θα τον καλούσα πρώτα απόλα να τον συγχαρώ και να τον τιμήσω για την μεγάλη του εφεύρεση.
Κατά δεύτερον θα ζητούσα την βοήθεια του καθώς θα ζητούσα και την
βοήθεια της επιστημονικής κοινότητας του τόπου μου για να στήσω το
παραπάνω σύστημα και να επιλύσω το τεράστιο θέμα της ξηρασίας,
λειψυδρίας που ταλανίζει και θα ταλανίσει κατά τους ειδικούς τα επόμενα χρόνια ολόκληρη την Κρήτη και όχι μόνο .
ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΜΟΥ :
Στηριζόμενος σε όλα τα παραπάνω φαντάζομαι ένα σύστημα όπου
ενώ θα καταναλώνει ελάχιστες ποσότητες νερού θα δημιουργεί ένα
μέγιστο αποτέλεσμα πολλαπλάσιο σε παραγωγές σε σχέση με την
σημερινή χρησιμοποιούμενη τεχνολογία , οι υπάρχουσες ποσότητες
νερού ακόμη και σε ξηρικές χρονιές όπως οι τρέχουσες θα είναι επαρκείς ,θα αξιοποιεί τα νερά του χειμώνα αντί να πηγαίνουν στην θάλασσα όπως σήμερα , οι δενδροκαλλιέργειες θα απαιτούν λιγότερους πόρους θρέψης με αποτέλεσμα οικονομία αλλά και περιβαντολλογικές συνέργειες ( λιγότερα χημικά ) , θα έχουν πρόσβαση στο νερό πουλιά και λοιπά ζώα που σήμερα δεν έχουν , δεν θα επιτίθενται στο σύστημα με τίς όποιες οικονομικές συνέπειες ποντίκια
και λοιπά έχνη αφού θα έχουν πρόσβαση στο νερό , δεν θα προκύπτουν οικονομικές σπατάλες και απώλεια πόρων – νερού δηλαδή λόγω ανθρωπίνων λαθών π.χ.ξεχάσαμε το νερό ανοικτό ,το δε κόστος διαχείρισης θα είναι κατά πολύ λιγότερο από το υπάρχον αφού θα υπάρχει μια κεντρική διαχείριση για κάθε τόπο – προφανώς από τούς κατά τόπους ΤΟΕΒ.
Προσωπικά , φαντάζομαι και ο Ηλίας , στην διάθεση του οποιουδήποτε θεσμικού ή ιδιώτη προς την παραπάνω κατεύθυνση.
Αγ.Νικόλαος 20.06.24
Γεροντής Μανώλης
Λογιστής – Φυσικός Καλλιεργητής.
